Drodzy Siostry i Bracia!
Dzisiejsze nauczanie Chrystusa jest niełatwym wyzwaniem. Przezwyciężyć pokusę „oko za oko, ząb za ząb”, nastawić drugi policzek, miłować nieprzyjaciół, modlić się za prześladowców – będzie możliwe tylko wtedy, jeśli będziemy żyli życiem Chrystusa i do Niego będziemy coraz bardziej upodobnieni.
Dlatego tak ważne jest nasze uczestnictwo w życiu Chrystusa i w życiu Jego Kościoła. Dlatego nieodzownym jest wsłuchanie się w Jego nauczanie i w Jego mądrość. Dlatego tak koniecznym jest spotkać się z Nim w niedzielnej Eucharystii, by wzmocnić nią nasze ludzkie serca i umysły, być może tak już osłabione różnorakimi ideologiami nienawiści.
„Nie będziesz żywił w sercu nienawiści do brata. Będziesz upominał bliźniego, aby nie ponieść winy z jego powodu. Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego”. Te słowa zawarte w Księdze Kapłańskiej czyli potocznie – przykazanie miłości – są podstawą budowania wspólnoty Kościoła. A parafia to mała cząstka tego Kościoła, dlatego podstawą jej funkcjonowania jest przykazanie miłości. Jeśli pierwsze czytanie w kimś z nas poruszyło sumienie, to znaczy, że jeszcze mamy coś do przepracowania w naszych relacjach społecznych i parafialnych, aby mieć prawo nazywać się uczniami Chrystusa, czyli wierzącymi, czyli katolikami.
Wyrazem miłości pasterskiej, która jest formą realizacji przykazania miłości, jest także wizytacja duszpasterska w domach parafian, która jest zresztą wymogiem prawa kanonicznego. Po dwóch latach ograniczeń, tym razem w okresie Bożego Narodzenia udało się przeprowadzić wizytację duszpasterską, która pozwoliła na odwiedziny parafian w miejscach ich zamieszkania i codziennego życia.
Tym razem to mnie przypadło w udziale odwiedzić niemal wszystkich parafian – jednych po raz drugi, innych po raz pierwszy. W każdym przypadku spotkałem się z oczekiwaniem i życzliwością, za co wyrażam raz jeszcze moją wdzięczność i zapewnienie o modlitwie. Przez cały okres kolędy środowe Msze Święte, podobnie jak Ksiądz Proboszcz, sprawowałem prywatnie w moim domu rodzinnym w intencji odwiedzanych Parafian. Muszę podkreślić, że odwiedziny całej parafii w jednym sezonie to wyjątkowe doświadczenie wikariusza, który jest z zasady pomocnikiem proboszcza, stąd traktuję to dzieło jako szczególne wyzwanie i osiągnięcie w dziedzinie duszpasterskiej, które – mam nadzieję - pójdzie za mną w dalszą drogę.
W czwartym roku pracy duszpasterskiej dane mi było odwiedzić ponad osiemset domów i rodzin, które wobec moich rachunków stanowią blisko trzy tysiące parafian: tych najmłodszych, tych w kwiecie wieku i seniorów. Starałem się liczyć tych, którzy na stałe – mimo obowiązków – zamieszkują na terenie naszej parafii. Spośród nich – jak pokazało ostatnie, jesienne badanie – niespełna tysiąc uczestniczy w niedzielnej Mszy Świętej. Oczywiście odliczając małe dzieci pozostające pod opieką rodziców lub starszych i niepełnosprawnych parafian. Pod względem socjologicznym parafia w Sułkowicach-Łęgu jest parafią rozwojową, tzn. ciągle przybywają w niej wierni zamieszkujący, aczkolwiek nie zawsze praktykujący w naszej parafii. I to jest charakterystyka podstawowa naszej parafii, która musi być brana pod uwagę we wszelkich spostrzeżeniach i uwagach. Podczas ostatniej wizyty duszpasterskiej zostało poświęconych 28 nowych miejsc zamieszkania, co generuje nowe potrzeby i inicjatywy duszpasterskie, mające na celu włączenie tych rodzin, pochodzących z okolicznych środowisk, do parafii zamieszkania.
Proces włączenia nie jest jednak łatwy ze względu na miejsce edukacji czy pracy, stąd musimy być otwarci i wyczuleni na potrzeby społeczne, które nie miały takiego znaczenia w domach wielopokoleniowych w minionych latach, a takie stanowiły też, i nadal często stanowią, naszą parafię. Atrakcyjny teren naszej parafii staje się w ostatnich latach miejscem zasiedlania byłych i nowych parafian, którzy powinni być włączeni do wspólnoty na zasadzie podstawowego prawa, jakim jest prawo miłości. Jedną z form integracji nowych mieszkańców z parafią może być zaproszenie na wyznaczoną Eucharystię w niedzielne, wiosenne popołudnie, połączone ze spotkaniem przy kawie i ciastku.
Pozostając przy danych statystycznych warto przypomnieć nieobecnym na nabożeństwie w ostatnim dniu roku kalendarzowego, że w minionym, 2022 roku, do Kościoła przez Chrzest święty w naszym kościele zostało włączonych trzydzieści czworo dzieci, zamieszkujących w naszej parafii jak i poza nią. W porównaniu z naszej wspólnoty parafialnej odeszły do wieczności trzydzieści dwie osoby. Niech dobry i miłosierny Bóg będzie dla nich nagrodą. Wspominamy ich imiona w piątkowych Mszach Świętych. W minionym roku kalendarzowym w naszym kościele małżeństwo zawarło tylko dziesięć par małżeńskich – niech Bóg błogosławi ich wspólnej drodze. Do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej przystąpiło pięćdziesiąt jeden osób a sakrament bierzmowania przyjęły sześćdziesiąt cztery osoby. Prośmy Boga, by miał te wszystkie owce, także te pogubione, w swojej opiece. Ponadto obecnie katechezą szkolną i przedszkolną objęte są dzieci i młodzież w liczbie 490 osób. Dziękujemy za pomoc katechetyczną pani Basi i Annie oraz animatorom, którzy podejmują spotkania z kandydatami do bierzmowania.
Moi drodzy, liczby, choć przyciągają i interesują, nigdy nie oddadzą dobra duchowego, które niesie posługa duszpasterska i katechetyczna. To co jest jej owocem pozostaje w sercach ludzi i w Bożym wejrzeniu. I niech tak pozostanie.
Co się tyczy wizytacji duszpasterskiej, warto wspomnieć o kilku wnioskach z niej wynikających:
- z racji rozbudowujących się dzielnic naszej parafii konieczna jest w przyszłości reorganizacja rejonów kolędowych
- osoby od niedawna pozostające w naszej parafii winny to zgłosić w kancelarii parafialnej
- osoby pragnące poczęstować duszpasterza podczas wizytacji w południe czy na końcu powinny zgłosić to wcześniej, w celu ustalenia godziny poczęstunku.
Drodzy Bracia i Siostry! Wdzięczność i życzliwość podczas wizytacji duszpasterskiej przewyższa wszelką niepewność i obawy wobec wyzwań, jakie stają wobec naszej wspólnoty, naznaczonej wymogami rodzinnymi czy wychowawczymi. Taka jest specyfika dzisiejszej parafii podmiejskiej. Zamieszkanie na terenie naszej parafii nie zawsze jest związane z przywiązaniem duszpasterskim, które uzależniają miejsce poprzedniego zamieszkania czy edukacja młodych w szkołach okolicznych miejscowości. W tej sytuacji ważna jest działalność budująca wspólnotę i społeczność lokalną a nie pozostawanie na poziomie porównań i wykluczenia społecznego. W celu budowania więzi parafialnych zrodziła się potrzeba spotkań integracyjnych także na poziomie duszpasterskim, co podejmiemy na wiosnę wobec rodzin w ostatnich latach zamieszkałych na terenie naszej parafii o czym już wcześniej wspomniałem.
Wielu parafian zgłaszało także propozycje rozwiązań natury materialnej, służące budowaniu wspólnoty gromadzącej się wokół kościoła parafialnego. Wśród nich pojawiła się potrzeba zamykanego konfesjonału, nowych wyświetlaczy z tekstami pieśni czy dostosowanego podjazdu dla niepełnosprawnych. Nie ulega wątpliwości, że w przyszłości modernizacji wymaga także system ogrzewania naszego kościoła.
Jako duszpasterze jesteśmy świadomi potrzeb na dzisiejsze czasy, a zarazem jesteśmy wdzięczni, że dzięki ofiarności naszych parafian udało się w ostatnim roku zakupić m. in. nowe organy elektryczne, zabezpieczyć schody wejściowe do kościoła, pokryć rachunki wygenerowane przez użytkowanie kościoła czy domu duszpasterskiego i zobowiązania wobec diecezji czy innych potrzeb. Jesteśmy wdzięczni za zamawianie intencji mszalnych tych bieżących oraz przy okazji pogrzebów.
Świadomi materialnych wyzwań, musimy pamiętać jednak, że na pierwszym miejscu stoją potrzeby ducha. Stąd w dalszym ciągu naszym zadaniem pozostaje kwestia budowania żywej wspólnoty uczniów zapatrzonych w Mistrza i żyjących Jego nauką. Priorytetem jest zawsze realizacja przykazania miłości, które także w naszej parafii w niektórych rodzinach czy sąsiedztwie pozostaje bardziej zadaniem niż spełnieniem. Kierunek budowania żywej wspólnoty wyznaczają także przykazania kościelne umieszczone na obrazku kolędowym, które zostaną omówione szerzej podczas tegorocznych nabożeństw Gorzkich Żali, na które już dziś zapraszamy.
Przed nami czas Wielkiego Postu, który może być indywidualnie i wspólnotowo czasem odnowy i nawrócenia. Może być, jeśli otworzymy się na słowo, na obecność Boga i na drugiego człowieka. Niech zatem czas adoracji przed Wielkim Postem, dziś i w kolejne dni, będzie okazją do podjęcia refleksji nad naszą obecnością w Kościele i w jej małej cząstce, jaką jest parafia. Módlmy się o jej odnowę, prośmy abyśmy pozostali Kościołem w zamyśle Chrystusa i w świetle Bożego słowa szukajmy drogi do stawania się świadkami wiary.
Boże, który od początku świata pragniesz budować relację ze swoim stworzeniem, pomóż nam pośród naszych duchowych schorzeń i nowotworów, odnaleźć w krzyżu Chrystusa źródło uzdrowienia i wokół niego budować wiarę i wspólnotę wierzących. Niech Twoje nieskończone Miłosierdzie poruszy nasze serca i otworzy je na budowanie Twojego królestwa na ziemi, wbrew światu i jego naciskom. Niech nasza parafia, zapatrzona w miłosierne oczy Twojego Syna, mimo burz i nawałnic ideologicznych, kroczy w promieniach Twojego światła. Amen.
